Eάν βρισκόταν μπροστά σου ένα ποτήρι νερό, το οποίο δεν θα ήταν ούτε γεμάτο αλλά ούτε και άδειο, πως θα το χαρακτήριζες; Το έχεις σκεφτεί ποτέ; Στα μάτια σου θα έμοιαζε μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Το προφανές λέει πως μπορείς να καταλήξεις σε δύο συμπεράσματα. Πρώτον πως εάν είναι κάτω από τη μέση μπορείς να το δείς μισό άδειο, ενώ εάν είναι πάνω απο τη μέση του ποτηριού, μισογεμάτο. Μια άλλη ωστόσο αντίληψη των πραγμάτων αναφέρει πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία η ταμπέλα που θα βάλεις στο ποτήρι, μιάς και το μόνο που έχει ουσιαστική σημασία είναι να μπορεί ενώ το ποτήρι αδειάζει, να γεμίζει και πάλι από την αρχή!
Υπάρχουν άνθρωποι που θα τους δείς να κρατάνε πάντα γεμάτα τα ποτήρια τους. Υπάρχουν αυτοί που για να ξεδιψάσουν πρέπει να πιούν ολόκληρο το ποτήρι μέχρι την τελευταία του σταγόνα και ας αδειάσει. Είναι και εκείνοι που συνηθίζουν να τα αφήνουν μισά, έχοντας μέσα τους τον φόβο πως δεν θα καταφέρουν να τα ξανά γεμίσουν ποτέ. Άξιοι θαυμασμού είναι εκείνοι που το ποτήρι τους είναι μισό άδειο επειδή συνήθως επιλέγουν να το μοιράζονται με κάποιον άλλο και ακόμα και αν ξέρουν πως μπορεί να πίνουν το τελευταίο τους ποτήρι, δηλώνουν ευγνώμων, πίνοντας στην υγειά όσων αγαπούν! Τι συμβαίνει όμως με εκείνους που επιλέγουν να αδειάζουν το ποτήρι σου, αφήνοντας μόνο το δικό τους γεμάτο;
Σε αυτή τη περίπτωση θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ‘’μέτριους’’ και λιγόψυχους ανθρώπους. Για ανθρώπους που η έννοια του μοιράσματος, της εμπιστοσύνης και της αλληλεγγύης φαντάζει κάτι άγνωστο. Μπορεί και να αγωνίζονται πολύ για να δείξουν το αντίθετο μιάς και συνήθως η επίγνωση στη περίπτωση τους απουσιάζει, όμως οι πράξεις τους και οι προθέσεις τους δεν έχουν παρά αργά ή γρήγορα να αποκαλυφθούν. Και τότε οι μάσκες πέφτουν και η αλήθεια αποκαλύπτεται, όποιο και αν είναι το ρίσκο! Ίσως το ρίσκο για εκείνους να είναι να χάσουν έναν αξιόλογο άνθρωπο από την ζωή τους, όμως το ρίσκο για εσένα καλύτερα να μετονομαστεί σε λύτρωση, μιάς και τέτοιου είδους παρουσίες είναι καιρός να γίνουν απουσίες! Είναι καιρός να γίνουν ιστορίες που θα ακούν μόνο στο παρελθόν!
Φύγε μακρυά. Φύγε μακρυά και αν θές κράτα αποστάσεις απο εκείνους που επιλεκτικά σε αγαπάνε πάντα λιγότερο απο τον εαυτό τους. Φύγε απο αυτούς που η λέξη ισότητα φαντάζει άγνωστη στα αυτιά τους. Εκείνοι που σε θέλουν ‘’γεμάτο’’ ευτυχία, δεν θα σε ‘’αδειάσουν’’ ποτέ για να νιώσουν πιο ολοκληρωμένοι απο εσένα, αντίθετα θα επιλέξουν να πιούν νερό στο ονομά σου και αν πάλι δεν το κάνουν, είτε απο λάθος είτε απο αδυναμία θα βρούν τον τρόπο και τις λέξεις να ζητήσουν έμπρακτα συγγνώμη για ότι είπαν και δεν εννούσαν και για ότι έκαναν και πραγματικά μετάνιωσαν, μιάς και η χαρά σου θα είναι πάντα και δικοί τους και η ζωή τους μια γκρίζα εικόνα χωρίς εσένα! Εάν το καλό σκεφτείς, έτσι είναι οι άνθρωποι, πολλές φορές πληγώνουν και πληγώνονται! Δράση - αντίδραση, όπως στους νόμους της φυσικής! Και οι ανθρώπινες σχέσεις πάλι έτσι είναι, πάρε και δώσε! Όμως όταν η ανταλλαγή παύει να είναι δίκαιη, τότε παύει να είναι και αξιόλογη! Και αυτό είναι νόμος. Αυτή τη φορά άγραφος, πάντα όμως πιστός στους κανόνες του!
Τι να τους κάνεις λοιπόν αυτούς που ‘’διψάνε’’ μόνο και μόνο για να πίνουν από το δικό σου νερό; Tί να τους κάνεις εάν αδιαφορούν για τις δικές σου ανάγκες; Tι στα αλήθεια να τους κάνεις αυτούς που επιμένουν για κάτι επειδή πίσω από τις επιθυμίες τους κρύβεται μόνο το εγώ τους; Άν δεν χαμογελούν επειδή χαμογελάς, αν δεν φωτίζουν τις μέρες σου και δεν ανοίγουν διάπλατα τα χέρια τους για να σε αγκαλιάσουν, τότε καλύτερα να απέχουν από την ζωή σου. Και αν ακόμα και έτσι, θεωρείς πως υπάρχει και άλλο περιθώριο για να παλέψεις για εκείνους τότε κάντω, έχοντας όμως πλήρη συνείδηση του τι θα ακολουθήσει και ίσως επαναληφθεί!
Αξίζει πάντα να προσπαθείς και ας αποτύχεις. Και αν αποτύχεις, προσπάθησε ξανά και είτε απέτυχε καλύτερα είτε απομακρύνσου μιά για πάντα από ανθρώπους που σου ‘’τρώνε’’ την ψυχή. ‘Αν δυσκολεύεσαι να βρείς τις απαντήσεις που αναζητάς, να είσαι σίγουρος και σίγουρη πως βρίσκονται μέσα σου και ο τρόπος για να τις διαβάσεις είναι με το να ζήσεις τη ζωή όπως επιθυμεί η καρδιά σου. Μπορεί το συναίσθημα του να αποτύχεις μεγαλειωδώς να μοιάζει δυσάρεστο, αξίζει όμως η προσπάθεια μιάς και θα ξέρεις πως τόλμησες μεγαλειωδώς για ότι αγάπησες πραγματικά και ας πήρες μόνο πόνο και αδικία σε αντάλλαγμα! Η αγάπη δεν τελειώνει όσο και αν ξοδεύεται! Μπορεί να ‘’άδειασες’’ πολύ, να πόνεσες και να πικράθηκες επειδή είχες την ακαταμάχητη επιθυμία να αγαπηθείς ακαταμάχητα και όμως στο τέλος δεν συνάιβει ποτέ! Ο λόγος; Eίναι απλός. Η αληθινή αγάπη δεν έχει ωραίο τέλος, γιατί η αληθινή αγάπη δεν έχει τέλος!
Ο χρόνος που σου απομένει στη ζωή δεν είναι λίγος, ούτε όμως και απεριόριστος. Σε κάποιους μοιάζει αγχωτικός και αδιάφορος και σε άλλους πάλι τόσο διασκεδαστικός που ανυπομονούν να ζήσουν την επόμενη ημέρα. Αυτούς κράτα! Αυτούς που σέβονται τις στιγμές τους, τις υπολογίζουν χωρίς χρονόμετρα και αλίμονο αν αυτοί φέρουν αντίρρηση επειδή διψάνε! Αυτοί έχουν όλα τα δίκια του κόσμου για να διψάνε, μιάς και βιάζονται να πιούν την ζωή όπως ορίζει η καρδιά τους! Αυτούς αγάπα, δίχως δεύτερη σκέψη! Αυτούς με την ‘’γεμάτη’’ καρδιά, όχι τους ‘’άδειους’’ από συναίσθημα! Αυτοί που σέβονται τον εαυτό τους και αδειάζουν μόνο την γωνιά τους, όχι τον διπλανό τους! Γιατί αυτοί που ‘’αδειάζουν’’ ανθρώπους, μάλλον ένιώθαν άδειοι απο καιρό και μάλιστα πολύ πρίν σε γνωρίσουν!
Η Αγάπη είναι σαν μια κλεψύδρα, με την καρδιά να γεμίζει καθώς το μυαλό αδειάζει.
- Jules Renard.