11:50 μ.μ.. Η ώρα είναι περασμένη. Η ηλικία μου όχι και ας νιώθω το αντίθετο. Τα κιλά μου δεν θα στα πώ και ας με βαραίνουν. ‘Oχι, δεν είναι πως ντρέπομαι για αυτά, είναι που κουράστηκα να με ορίζουν μόνο αυτά. Δεν είμαι πολλά. Δεν είμαι και λίγα. Τι σημαίνει κιόλας πολλά ή λίγα για εσένα; ‘Oτι και να σημαίνει, εγώ τα κουβαλάω πάνω μου. Εικονικά μοιάζω εντάξει. Ψυχολογικά δεν είμαι καθόλου. Δεν είμαι αυτό που φαίνομαι λοιπόν. Νιώθω πολύ πιο βαριά. Στη ψυχή, ξέχνα για λίγο το σώμα, θα το ξεχάσω και εγώ. Για την ψυχή μου σου μιλάω που με βαραίνει συνεχώς και ας μοιάζω ‘’ιδανική’’ εξωτερικά. Δεν νιώθω έτσι. Κανείς δεν το βλέπει; ‘Aραγε μόνο εγώ το νιώθω; Και ο καθρέφτης άλλα μου λέει, συνεχώς με ξεγελάει και η ιστορία επαναλαμβάνεται και μοιάζει αγώνας μάχης αυτό που ζώ και ενώ όλο λέω τέλος, ποτέ δεν έρχεται το τέλος. Το μυαλό μου δεν μπορεί να αντεπεξέλθει άλλο σε αυτή τη λανθασμένη πραγματικότητα και ας προσπαθεί μονίμως να αποφύγει την συνειδητοποίηση της κατάστασης. Είμαι αυτό που νιώθω με ακούς; Kαι αν η ψυχή μου νιώθει βαριά, το μυαλό μου τα φταίει όλα. Είναι καιρός να ελαφρύνω. Άσε το κορμί μου, για την ψυχή μου παλεύω. Για την ψυχή μου τα κάνω όλα και ας μοιάζουν όλα ένα λάθος. Εκείνη ξέρει και ακόμα αντέχει. ‘Αραγε το βάρος της ψυχής μου μπορεί να μετρηθεί;
Τα παραπάνω λόγια δεν είναι κάτι μακρινό που διαβάσαμε κάπου κάποτε σε ένα άρθρο. Αφορά εμένα, εσένα, τον διπλανό σου και αν θές όλη την κοινωνία μας. Είναι μάστιγα. Μιά ύπουλη μάστιγα γεμάτη αναπάντητα ερωτήματα που πέραν της σάρκας μας στόχο έχει να ‘’φάει’’ και την ψυχή μας. Από εκεί πηγάζει το πρόβλημα και συνήθως εκεί καταλήγει. Ακούει στην ανορεξία, την βουλιμία, την υπερφαγία και σε κάθε μορφής διατροφική διαταραχή που στόχο έχει να φλερτάρει με το βάρος. Θύμα της; Mά φυσικά το σώμα. Πόσα αλλεπάλληλα χτυπήματα μπορεί να αντέξει άραγε ένα σώμα; Πόση κακοποίηση και καταπίεση αντέχει ακόμα και για πόσο;
Ο ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Η κάθε περίπτωση διαφέρει, μιάς και κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται την εικόνα του αλλά και την έννοια του φυσιολογικού διαφορετικά. Αυτό είναι το λάθος, αυτό σε συνδυασμό με την υπερπληθώρα εξωτερικών ερεθισμάτων, τα οποία μονίμως καταφέρνουν να μας βάζουν σε καλούπια ξεχνώντας να μας ενημερώσουν για την σημασία της διαφορετικότητας καθώς και της αυθεντικότητας του κάθε ατόμου. Το σώμα έχει την τάση να εκτελεί εντολές, τις οποίες επεξεργάζεται και δημιουργεί το μυαλό μας. Στη περίπτωση των διατροφικών διαταραχών λοιπόν το μυαλό επιλέγει συνήθως να παίζει ύπουλα με τις ανασφάλειες και αυτό είναι ένα παιχνίδι με συγκεκριμένους κανόνες, άκρως ανταγωνιστικό με τις θερμίδες, τους ανθρώπους και τον ίδιο τον εαυτό! Όσο και αν δεν του φαίνεται είναι από τα πιό εθιστικά παιχνίδια, αγαπάει την μοναχικότητα και θρέφεται απο την χαμηλή αυτοεκτίμηση. Με απόλυτη σιγουριά δεν αξίζει να δοκιμάσεις να παίξεις, μα εάν το έχεις ήδη κάνει, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως μέσα από αυτό, αν προσπαθήσεις μπορείς να βγείς πολύ πιο δυνατός!
Στατιστικά τις περισσότερες φορές, αυτού του είδους οι ανησυχίες τοποθετούνται στη νεαρή ηλικία, καθώς κάπου εκεί εμφανίζεται και η αντίληψη του όμορφου και του κοινωνικά αποδεκτού. Φωτογραφίες μοντέλων, σχολιασμοί για το σώμα, υπερπροστατευτικοί γονείς ή και αδιάφοροι, bullying για το ‘’φαίνεσθαι’’ και σπανιότερα για το ‘’είναι’’, δημιουργούν μια συσσωρευμένη ανησυχία στον ψυχισμό του παιδιού και αργότερα εφήβου με αποτέλεσμα οι ανησυχίες αυτές να μεταφέρονται σε έναν ενήλικα που θα δυσκολεύεται να ξεχωρίσει το σωστό απο το λάθος και το φυσιολογικό από το μή φυσιολογικό. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα βιώματα και την προσωπικότητα του ατόμου έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Την ανασφάλεια. Τι είμαστε όμως στα αλήθεια; Kόκαλα, δέρμα και αριθμοί που αναγράφουν οι ζυγαριές μας ή μήπως κάτι πολύ πιο σπουδαίο; Tί επιλέγεις εσύ να είσαι και που επικεντρώνεις πραγματικά το ενδιαφέρον σου όταν αναφέρεσαι στο μεγαλείο της ομορφιάς σου; Σε μια εικόνα καλοστεκούμενη και κοινωνικά αποδεκτή ή σε μια υγιή ψυχή που θα μπορεί η ίδια να ορίζει τι είναι σωστό για εκείνη και τι όχι;
Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ
Στα πρώτα κιλά νιώθεις καλά. Ηδονίζεσαι να βλέπεις το δείκτη της ζυγαριάς να κατεβαίνει. Κι έπειτα θέλεις κι άλλο. Ποτέ δεν είναι αρκετό. Πάντα νιώθεις πως έχεις περιθώριο βελτίωσης. Μετράς τα γραμμάρια, μετράς τις θερμίδες, μετράς τις αντοχές σου. Και ο εθισμός αυτοελέγχου συνεχίζεται. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην περίπτωση της ψυχαναγκαστικής υπερφαγίας. Για πολλούς ανθρώπους, η ψυχαναγκαστική υπερφαγία είναι το αποτέλεσμα ενός φαύλου κύκλου, που μπορεί να ξεκινήσει με την απόφαση να αρχίσει κάποιος μια πολύ περιοριστική δίαιτα. Τρώς, μετανιώνεις, και πάλι απο την αρχή! Ξεκινάς δίαιτες και στην πρώτη συναισθηματική απογοήτευση η προσπάθεια μοιάζει αποτυχημένη εφόσον βλέπεις να πέφτεις με τα μούτρα στις “απαγορευμένες” τροφές και στη συνέχεια νιώθεις να βουλιάζεις σε συναισθήματα ενοχής και ντροπής και όλα αυτά με μαθηματική ακρίβεια σε λίγες μέρες θα σε οδηγήσουν και πάλι στον περιορισμό του φαγητού. Και κάπου εδώ ο έλεγχος μόλις έχει χαθεί. Δεν επρόκειτο πλέον για θέμα ομορφιάς αλλά για ένα ζήτημα αυτοτιμωρίας. Δυσκολεύεσαι να σε σώσεις, δυσκολεύεσαι να σε αγαπήσεις, δυσκολεύεσαι και να ξανά προσπαθήσεις, βουτώντας ολοένα και πιο βαθυά σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Παύεις να βλέπεις, παύεις να ακούς. Υποσυνείδητο και λογική γίνονται ένα και πλέον κάθε μορφής βοήθεια μοιάζει στα μάτια σου άχρηστη.
ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ
΄Οχι δεν είσαι ‘’κακός’’ άνθρωπος εάν κάνεις λάθος πράγματα. Κακός γίνεσαι μόνο με τον εαυτό σου εάν δεν τον εκτιμάς και δεν τον σέβεσαι. Ο αυτοπεριορισμός και η υπερκατανάλωση είναι μια κατάσταση που μπορεί να υπάρχει στη ζωή σου αλλά αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως πως είσαι υποχρεωμένος να συνεχίσεις να την ακολουθείς. Το ίδιο ισχύει και για τις ταμπέλες που δίνουμε στους ανθρώπους αλλά και στο φαγητό. Μιά συνήθεια είναι πολύ συχνά απλώς και μόνο μια συμπεριφορά στον αυτόματο πιλότο. Αλλάζοντας ελαφρώς τις συνήθειες και αν χρειαστεί το περιβάλλον, υπάρχουν τεράστιες πιθανότητες η συμπεριφορά να αλλάξει, άρα και η συνήθεια, αντιμετωπίζοντας έτσι το πρόβλημα με μεγαλύτερη συνειδητότητα και ευκολία. Κάθε είδους στέρηση και κάθε είδους υπερκατανάλωση οδηγεί το άτομο συχνά στο ίδιο αποτέλεσμα, κατα συνέπεια οι περιορισμοί και οι υπερβολές πρέπει με κάποιον τρόπο να λάβουν τέλος και αν χρειαστεί να τις διώξεις μιά για πάντα από την ζωή σου!
ΤΟ ΘΑΡΡΑΛΕΟ ΒΗΜΑ
Στήριζε και αν χρειαστεί αγκάλιασε αυτό που σε βαραίνει. Για κάποιο λόγο σου συμβαίνει. Χιλιάδες άνθρωποι παλεύουν καθημερινά να ξεπουλήσουν την μοναδικότητά τους σε έναν αγώνα αυτοσυντήρησης του σώματός τους. Αγάπα το σώμα σου. Φρόντισε το. Μην υπερβάλεις και μην το καταπονείς περισσότερο από όσο αντέχει. Η ψυχή σου στο λέει καθημερινά πως μόνο εσένα έχεις στον κόσμο αυτό. Εσένα και την ευθύνη να προστατεύσεις την μοναδικότητά σου! Βήμα, βήμα. Χαμογέλα, αναθεώρησε τις καταστάσεις που βιώνεις και πάρε τον χρόνο που σου χρειάζεται. Άν νιώθεις την ανάγκη να ζητήσεις βοήθεια, κάνε το! Δεν είναι ντροπή. Ότι νιώθουμε και ότι βιώνουμε ποτέ δεν είναι ντροπή! Αξίζεις την αγάπη από τους γύρω σου, μα πιο πολύ αξίζεις την αγάπη από τον ίδιο σου τον εαυτό! Σίγουρα καμία θεραπεία δεν υπόσχεται θαύματα από την μία ημέρα στην άλλη. Και σίγουρα θέλει κόπο και χρόνο για να ξεπεράσεις μια τέτοιου είδους κατάσταση. Στο χέρι σου είναι όμως! Κάνοντας μικρά αλλά θαρραλέα βήματα προς το καλύτερο. Και το καλύτερο δεν θα αργήσει να φανεί. Και η ευκολότερη ημέρα κοντά είναι να ξέρεις. Μπροστά σου είναι και θα εμφανιστεί μόνο όταν πάψεις να χρειάζεσαι έναν καθρέφτη για αυτή την πολυπόθητη, επιβεβαίωση!
Να είσαι πάντα ο εαυτός σου και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι. Άν πιστέψεις σε αυτό με όλη σου την καρδιά, τότε είσαι πλέον ικανός και ικανή για τα πάντα! Αυτό να θυμάσαι και με αυτή τη σκέψη να επιλέγεις να πορεύεσαι. Η ζωή είναι ίδια από κάθε άποψη, ο τρόπος όμως που θα την αντιμετωπίσεις είναι και αυτός που θα κάνει όλη την ουσιαστική διαφορά!