Αλήθεια όταν ακούς τη λέξη απωθημένο, τι σκέψεις έρχονται στο μυαλό σου; Μήπως μια έκρηξη συναισθημάτων αρκετά απομακρυσμένη από τα όσα βιώνεις στο «τώρα»; ‘Οποια και αν είναι τα απωθημένα σου, ακόμα και αν υποστηρίζεις πως δεν έχεις καμία κρυφή επιθυμία, ένα είναι το μόνο σίγουρο: H λέξη απωθημένο θα κρύβει πάντα κάτι πολύ πιο βαθύ και έντονο από τα όσα μπορείς με μια απλή αναδρομή στο παρελθόν να διακρίνεις!
Λένε πως τα απωθημένα ξεκινάνε συνήθως στα χρόνια της εφηβείας. Παρ’όλα αυτά η παραπάνω πεποίθηση δεν αποτελεί κάποιον κανόνα, πόσο μάλλον για όλους, αφού η εφηβεία για ορισμένους συνεχίζεται και ίσως διαρκεί περισσότερο από το προβλεπόμενο. Ποιά είναι λοιπόν τα χαρακτηριστικά ενός απωθημένου; Εάν έχεις κάποιο, κάνε το ευθύς αμέσως εικόνα και έλα να ανακαλύψουμε μαζί την κάπως αψυχολόγητη και ατίθαση ύπαρξή τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατάφεραν ποτέ να ζήσουν τα απωθημένα τους. Άνθρωποι που καταπιέστηκαν μαζί με αυτά, ξεχνώντας τα «θέλω» και τις επιθυμίες τους. Άνθρωποι οι οποίοι κατά τη διάρκεια της ζωής τους παραμέρισαν προσωπικές ανάγκες γιατί είχαν να αντιμετωπίσουν σημαντικότερα ζητήματα, όπως απώλειες, ασθένειες, γεγονότα που τους χάραξαν μια για πάντα στη ψυχή αλλά και στο σώμα. Και φθάνουν κάπου στο «τώρα» να αναρωτιούνται αν άραγε έζησαν τελικά όπως στα αλήθεια επιθυμούσαν. Γιατί κανένας δεν αξίζει να μη ζήσει ότι ονειρεύτηκε. Γιατί όλοι έχουμε το δικαίωμα ενώ κουβαλάμε ευθύνες, προβλήματα, βιώματα και ένα σωρό ανασφάλειες, να ζήσουμε όλα όσα κάποτε φοβηθήκαμε, δεν προλάβαμε, δεν βιαστήκαμε ή τελικά πήραμε μόνο μια μικρή γεύση από αυτά. Ρώτησε ποτέ κανείς εάν οι άνθρωποι επιλέγουν να ζούνε με απωθημένα; Mάλλον όχι. Γιατί; Ίσως γιατί υπάρχει λόγος που υπάρχουν τα απωθημένα και ζούν μαζί μας. Υπάρχει λόγος που παραμένουν απραγματοποίητα. Η μήπως όχι;
Kαι τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και ούτε που πρόλαβες να καταλάβεις τι μεσολάβησε μέσα σε αυτά! Και οι άνθρωποι; Aυτοί και αν άλλαξαν! Τα απωθημένα όμως; Που καιρός και χρόνος αναφωνείς για αυτά και επιστρέφεις στο να τα κλειδώνεις για ακόμη μια φορά στο χρυσό κλουβί σου. Άραγε για πόσο ακόμα αντέχεις μέσα σε αυτό;
H ζωή φίλε και φίλη πολλές φορές έχει την τάση να μας ξεγελάει. Σίγουρα θα έχει τους λόγους της, εσύ ωστόσο τι λόγο έχεις να την ακολουθείς σε όλα πιστά; Τι λόγο έχεις να αποφεύγεις να ακούς την εσωτερική σου φωνή; Tα απωθημένα να ξέρεις δεν δειλιάζουν μάλιστα πολλές φορές γίνονται πιό απροσάρμοστα από ποτέ. Σαν να μην υπακούνε πια, λες και τρελάθηκαν και μίσησαν όσο ποτέ άλλοτε την παραμονή τους κοντά σου. Τα απωθημένα ζητούν να ζήσουν και όσο και αν παλεύεις εσύ για το αντίθετο, να ξέρεις πως αυτά θα βρίσκουν τρόπο για να επιστρέφουν! Αν όχι τη σωστή στιγμή τότε τι λάθος και σίγουρα πάντα απροειδοποίητα! Τι συμβαίνει λοιπόν με όλα εκείνα τα ξεχασμένα απωθημένα που άργησαν μια ημέρα και τελικά αποφάσισαν να εμφανιστούν στο «τώρα»;
Nα εύχεσαι να σου συμβούν όσο ακόμα θα διαμορφώνεις τη ζωή σου. Να εύχεσαι να μην κρύβουν κανένα δράκο, ούτε όμως και πόνο όπως και τεράστια κενά του εαυτού σου. Να εύχεσαι να φανούν έστω και αργοπορημένα, όταν δεν θα έχεις όμως λόγο να απολογηθείς για τίποτα και σε κανέναν. Να εύχεσαι να μην σου συνέβαινε ποτέ να έχεις απωθημένα! Και όμως σου συνέβη, ζούν πλέον μαζί σου και κατοικούν μέσα σου. Και ενώ κατά βάθος γνωρίζεις πως είναι ανθρώπινο, παύεις να νιώθεις πλέον ανθρώπινος. Γιατί;
Kαμία απάντηση ή λύση δεν πρόκειται να βρείς εδώ και αυτό γιατί εγώ δεν είμαι εσύ και εσύ δεν είσαι εγώ για να αποφασίζουμε και οι δυο με τον ίδιο τρόπο. Το οποιοδήποτε απωθημένο για κάποιους αποτελεί μια δοκιμή, για άλλους ρίσκο και για κάποιους άλλους την μεγαλύτερη λύτρωση! Δεν ξέρω αν ανήκεις σε μια από αυτές τις κατηγορίες, δεν χρειάζεται καν να μάθω, το μόνο που αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου είναι πως τα απωθημένα που μονίμως επαναφέρει η καρδιά μας στην επιφάνεια μάλλον αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία! Παίρνω λοιπόν την πρωτοβουλία και σε παροτρύνω να βουτήξεις σε ένα τέτοιο απωθημένο! Από εμένα είναι ένα τεράστιο ναι! Ναι, ναι και πάλι ναι!
Βούτα και ας βραχείς! Βούτα και ας κρυώσεις! Βούτα και ας νιώσεις σαν παιδί που παίζει με το νερό! Για μια φορά εάν πραγματικά νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις, τίναξε τα όλα στον αέρα και ζήσε χωρίς τύψεις και ενοχές. Όχι όμως εις βάρος κανενός! Κανείς δεν φταίει για τις επιλογές σου, παρά μόνο εσύ και όσα δεν είχες τη δύναμη να κάνεις νωρίτερα και εφόσον τα πράγματα πήραν αυτή τη πορεία καιρός είναι να ανοίξεις ένα δικό σου μικρό δρομάκι σε όλα αυτά που πόθησες και τελικά δεν κατάφερες να ζήσεις!
Τι στα αλήθεια περιμένεις; 'Aρπαξε την ευκαιρία! Και αν τα απωθημένα σου δεν νιώθουν ακόμα απαλλαγμένα καιρός να προσπαθήσουν πιο πολύ, γιατί είναι κρίμα ότι δεν έζησες να σταθεί εμπόδιο σε όλη την υπόλοιπη ενήλικη ζωή σου. Βούτα λοιπόν στην ελευθερία! Βούτα στη χαρά! Βούτα στη ζωή, τη δική σου ζωή! Ώρα να φροντίσεις τα «διψασμένα» θέλω σου πριν χαθούν μαζί με εσένα. Για εσένα, και μόνο!
_____________________________________________________________________________________________________________________