‘Ανθρωποι. Παντού άνθρωποι. Σχεδόν ‘’άνθρωποι’’. Τι συμβαίνει στην ανθρωπιά μας;
Η ανθρωπιά βρίσκεται στο περίπου, στο περιθώριο. Στο έχει ο θεός και βλέπουμε. Ακόμη μάλλον να δούμε. Κάποιοι είδαν, κάποιοι βλέπουν, κάποιοι ακόμη το ψάχνουν. Κάποιοι κουράστηκαν να ψάχνουν. Κάποιοι ελπίζουν ακόμη στους ανθρώπους. Αυτοί οι τελευταίοι είναι οι αγαπημένοι μου! Αυτοί διαφέρουν! Γιατί αυτοί αγαπούν με ένταση! Γιατί αυτοί οι τελευταίοι θέλουν να αγαπηθούν όσο έντονα αγαπούν!
Εδώ δεν θα μάθεις σε ποιούς ανθρώπους αξίζει να δώσεις τα παπούτσια στο χέρι. Ούτε θα ακούσεις περί κακίας, εκδίκησης και απογοήτευσης. Το concept εδώ είναι αλλιώτικο, πιο αισιόδοξο και σίγουρα εμπνευσμένο από ανθρώπους που σκέφτονται και πράττουν από καρδιάς! Για χάρη αυτών των ανθρώπων γράφτηκε αυτό το κείμενο και ίσως μετά από αυτό να τρέξεις να τους αγαπήσεις λιγάκι περισσότερο ή και για πρώτη φορά, ή ίσως μια άλλη φορά! Το θέμα είναι πως κάποια στιγμή θα το κάνεις!
Για τους ‘’συνεπιβάτες’’ σου λοιπόν.. Για αυτούς θα σου μιλήσω και ύστερα εσύ αποφασίζεις αν θα τρέξεις..
‘Αν θα τρέξεις να τους επιλέξεις! Να τους επιλέξεις και να το κάνεις κάθε μέρα γιατί είναι δίπλα σου και όχι πίσω σου, ούτε μπροστά σου!
‘Αν θα τρέξεις να τους σεβαστείς επειδή σέβονται τον εαυτό τους πρώτα και ύστερα εσένα για αυτό που είσαι!
΄Αν θα τρέξεις να τους ελαφρύνεις και να τους δώσεις την ελευθερία που τους αξίζει, για όλες εκείνες τις φορές που δεν σε έβαλαν να στριμωχτείς. Για όλες εκείνες τις φορές που υπήρξες πρωταγωνιστής στη ζωή τους και όχι κομπάρσος!
Άν θα τρέξεις να τους επικροτήσεις για την αυθεντικότητα τους, για τις φορές που επέλεξαν να σου πουν την αλήθεια! Για όλες εκείνες τις φορές που είπαν αυτό που σκέφτονταν και τελικά αυτό που σκέφτονταν ήταν ακριβώς αυτό που ένιωθαν!
Άν θα τρέξεις να τους αγαπήσεις, αν προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο σου καλύτερο και κατ’επέκτασή τον εαυτό τους!
‘Αν τελικά θα τρέξεις να αγκαλιάσεις σφιχτά όσους ρίχνουν τον εγωισμό τους και τοποθετούν το «εγώ» τους δίπλα στο δικό σου «εγώ» με σκοπό να βιώσετε από κοινού το «εμείς»!
Αυτοί είναι άνθρωποι. Αυτοί και οι καλύτεροι ‘’συνεπιβάτες’’, γιατί έχουν μάθει να πορεύονται και μόνοι τους! Γιατί είναι επαναστάτες με αιτία! Γιατί κάνουν λάθη, λυγίζουν στα πάθη και δεν φοβούνται να ακούσουν την καρδιά τους! Γιατί είναι όμορφοι. Ξέχνα το έξω, για μέσα λέω! Γιατί είναι ζεστοί. Στη καρδιά! Κατάλαβες; Ξέρεις πολύ καλά σε ποιόν ή ποιούς αναφέρομαι! Σε αυτόν, αυτή ή αυτούς που σκέφτηκες μόλις!
Κατάλαβες γιατί αν αψήφισες αυτό ή αυτά τα πρόσωπα πρέπει να τρέξεις προς τα εκεί; Προλαβαίνεις! Σίγουρα προλαβαίνεις! Και αν δεν βρήκες αυτά τα πρόσωπα όσο και αν έψαξες, τότε ξανά ψάξε! Και πάλι! Ναι και πάλι, γιατί όχι; Συνέχισε να ψάχνεις! Ποτέ δεν είναι αργά, ούτε υπάρχει λάθος στιγμή! Αυτοί οι άνθρωποι, οι υπέροχοι ‘’συνεπιβάτες’’ σου, βρίσκονται μέσα σου και ύστερα γύρω σου! Παρατήρησε καλύτερα. Μη φοβάσαι. Τι φοβάσαι; Μη διστάζεις! Γιατί διστάζεις; Μπορείς! Τα πάντα μπορείς και τα πάντα αξίζεις! Απλά πίστεψε! Ποτέ μη σταματήσεις να πιστεύεις, ειδικά στους ανθρώπους!
Να τους επιλέγεις, να τους σέβεσαι, να τους ελαφραίνεις, να τους επικροτείς, να τους αγαπάς, να τους αγκαλιάζεις! Δεν είναι δύσκολο ρε άνθρωπε! Τα βήματα είναι απλά και όμως αυτά είναι που κάνουν την συνολική διαφορά! Γιατί για αυτούς αξίζει να ζείς, να προσπαθείς και τελικά να συνεχίζεις να πιστεύεις στην ανθρωπότητα! Γιατί είναι μαγεία ρε άνθρωπε.. Είναι μαγεία να αγαπάς και να αγαπιέσαι!
Σήμερα αγάπα! Και αύριο πάλι πιο πολύ, πιο δυνατά και πιο έντονα! «Δεν σε θεωρώ δεδομένο», αυτό να τους λές! «Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου!», αυτό να λες! «Σε ευχαριστώ γιατί είσαι μειονότητα σε έναν κόσμο που διστάζει να αγαπήσει και να αγαπηθεί», μη ξεχάσεις και αυτό! «Σε ευχαριστώ γιατί είναι δύσκολο να ζείς πάντα ως μειονότητα», και αυτό! «Εγώ όμως είμαι εδώ να σε αγαπώ για όλους όσους δεν το έκαναν πρίν σε γνωρίσω», σίγουρα και αυτό! Ίσως ένα απλό «ευχαριστώ» να αρκεί για έσενα τον πιο λακωνικό. Ίσως ένα απλό «ευχαριστώ» να εμπεριέχει τελικά όλα όσα δεν κατάφερες να πείς μέχρι τώρα! Να τα πεις όμως ρε άνθρωπε! ‘Αντε, κάνε το βήμα!
Γίνε επιτέλους πιο ανθρώπινος, αφού το θες! Αγάπα τους αυθεντικούς ανθρώπους και ασε τους υποκριτές να συνεχίζουν να παίζουν ελεύθερα το παιχνίδι τους. Πότε ειλικρινά σκοπεύεις να πιστέψεις στους ανθρώπους; Πότε θα αφήσεις μια για πάντα στην άκρη τα θέατρα, τα παρασκήνια και τα αγγίγματα δίχως αφή; Aφού για τα αληθινά ζείς και ελπίζεις, τι το παιδεύεις; Ναι, για αυτά που δυστυχώς μετονομάστηκαν σε σπάνια! Και αν νιώθεις σπάνιος, τρέχα! Γιατί σίγουρα είσαι, απλά χρειάζεται και να το νιώθεις! Μη περιμένεις άλλο! Είναι ώρα να βρείς αυτους τους ανθρώπους! Γιατί για αυτούς αξίζει να πέφτεις και ύστερα πάλι να σηκώνεσαι!
Καλή τύχη! Θα τους βρείς!